á förnum vegi

á förnum vegi

okkar vegur er farinn

hann fór fyrir löngu

en við og við hugsa ég til hans með hlýju

því á köldum vetrarkvöldum var hann stundum upphitaður eins og baðherbergisgólfið heima

ég gat meira að segja litið upp í spegilinn og komið auga á sjálfa mig í líki ástfangins manns

okkar spegill er brotinn

hann splundraðist fyrir löngu

og þess vegna undra ég mig enn á því að ég vilji rekast á þig aftur

til þess eins að við gætum heilsast í hlutverkum vina á förnum vegi

þegar við vorum aldrei neinir sérstakir vinir

heldur alltaf eitthvað annað